Artrose van de rug

Rugartrose is een vrij zeldzame vorm van artrose die het dorsale segment van de wervelkolom aantast. Over het algemeen komt artrose van de wervelkolom veel voor, vooral bij oudere mensen. De wervels die zich in het midden van de rug bevinden, blijven echter over het algemeen langer gespaard van artrose dan de hals- of lendenwervels. Ze zijn inderdaad minder mobiel dan de halswervels en dragen minder gewicht dan de lendenwervels, waardoor het ontstaan ​​van artrose in deze gewrichten wordt vertraagd. Zo treedt artrose van de rug vaak op na de leeftijd van 60 jaar, terwijl lumbale of cervicale artrose optreedt vanaf de leeftijd van 40 jaar.

De wervelkolom in het algemeen is bijzonder vatbaar voor artrose, omdat de wervels constant aan sterke druk worden blootgesteld. Deze druk is des te groter bij zwaarlijvige mensen, vrachtwagenchauffeurs, atleten en iedereen die regelmatig activiteiten uitvoert die de wervelkolom bijzonder belasten.

De wervelkolom bestaat in totaal uit 33 wervels, waarvan er 24 mobiel zijn. De laatste negen zijn bij de meeste mensen versmolten. Elke mobiele wervel wordt gescheiden door een kleine vezelachtige schijf met daarin een geleiachtige kern. De rol van de tussenwervelschijven is het beschermen van de wervels tegen schokken en slijtage. Met het ouder worden, na een trauma of na het uitvoeren van een repetitieve beweging gedurende een lange periode, slijten de tussenwervelschijven en worden dunner. De degeneratie van de laatste zorgt ervoor dat de wervels tegen elkaar wrijven; het is artrose van de wervelkolom.

Versleten tussenwervelschijven kunnen hun functie als schokdemping niet meer vervullen. De tussenwervelruimte wordt vervormd door het dunner worden van de tussenwervelschijven. De wervels hebben daarom de neiging om weg te glijden en samen te drukken, waardoor de kromming van de wervelkolom verandert. De wrijving tussen de verschillende wervels veroorzaakt ook de vorming van kleine benige gezwellen (osteofyten of papegaaiensnavels).

Aangezien artrose een degeneratieve ziekte is, kan deze jarenlang asymptomatisch zijn. Het dunner worden van de tussenwervelschijven vindt geleidelijk plaats, de wervelkolom vervormt en het lichaam past zich aan. Er komt echter meestal een tijd dat het wrijven van de wervels leidt tot pijn of zelfs compressie van de zenuwwortels.

De pijn die verband houdt met artrose van de rug kan dus mechanisch, inflammatoir of neuraal zijn. Mechanische pijn treedt op na perioden van immobilisatie (bijvoorbeeld bij het opstaan) en manifesteert zich nadat het gewricht is gebruikt. Iemand met artrose van de rug kan pijn ervaren tussen de schouderbladen of in het midden van de rug. Deze pijn verschijnt 's morgens bij het opstaan ​​en duurt ongeveer 30 minuten, en verschijnt dan weer na enkele uren zitten of tijdens bewegingen waarbij de wervelkolom betrokken is. Het gaat vaak gepaard met stijfheid en scheuren in de rugwervels.

Ontstekingspijn is relatief zeldzaam bij spinale artrose. Wanneer de vloeistof in het gewricht of een synoviaal membraan ontstoken raakt, is het mogelijk om een ​​acute pijn van het ontstekingstype te voelen. Deze pijn blijft gelokaliseerd en wordt niet verlicht door rust of lichte inspanning. De meest voorkomende pijn geassocieerd met artrose in de rug is echter zenuwpijn. Door uitglijden of vervormen knellen de wervels de zenuwwortels af, waardoor pijn ontstaat die kan uitstralen naar verschillende delen van het lichaam.

Neuralgische pijn veroorzaakt door spinale knijpen bij een van de 12 rugwervels kan symptomen veroorzaken die doen denken aan pijn op de borst. Het kan zich ook manifesteren als pijn tussen de ribben, in de longen of boven de nieren. Dit komt omdat de wervelkolom alle zenuwen in het lichaam verbindt met het ruggenmerg. Compressie van de wortel van een zenuw veroorzaakt pijn die er langs uitstraalt, evenals in zijn vertakkingen.

De schade veroorzaakt door artrose is onmogelijk ongedaan te maken. De diagnose artrose wordt gesteld met behulp van röntgenfoto's of een MRI. Het doel van de behandeling is om pijn te verlichten en te voorkomen dat de ziekte zich ontwikkelt. Medicijnen kunnen pijn draaglijk maken door ontstekingen te verminderen en pijnsignalen te blokkeren. Chiropractische manipulaties of een bezoek aan de osteopaat kunnen ook pijn verlichten door tijdelijk de ruggengraatruimte te herstellen of de druk op zenuwwortels te verlichten. Patiëntenvoorlichting heeft tot doel verdere schijfdegeneratie te voorkomen door houdingstechnieken aan te leren, oefeningen om de wervelkolom te versterken en manieren om de rug te beschermen tegen artrose.

Als laatste redmiddel kan een operatie worden overwogen om zenuwwortels te ontstoppen of een tussenwervelschijf te vervangen. Deze benadering brengt echter aanzienlijke risico's met zich mee en wordt alleen gebruikt wanneer de conventionele behandeling faalt.