Disartrose
Discartrose is een vorm van degeneratieve ziekte van de tussenwervelschijven. Het kan de halswervels, lendenwervels of zelfs meerdere wervels tegelijk aantasten. Dit wordt cervicale, lumbale of gespreide discartrose genoemd. Discartrose komt zeer vaak voor vanaf de jaren dertig of veertig. Ongeveer 60% van de mensen heeft er vanaf halverwege de veertig last van, terwijl meer dan 85% van de mensen van 80 jaar laesies heeft als gevolg van artrose.
Wat is discartrose?
Om discartrose volledig te begrijpen, is een korte anatomische herinnering nodig. De wervelkolom, ook wel de wervelkolom genoemd, bestaat in totaal uit 33 wervels, waarvan er 24 beweegbaar zijn. De laatste negen zijn bij de meeste mensen versmolten. Tussen elke mobiele wervel vult een kleine schijf bestaande uit een vezelige ring en een geleiachtige kern de tussenwervelruimte. De rol van deze kleine schijf is om schokken op te vangen en te voorkomen dat de wervels tegen elkaar wrijven. Wanneer de tussenwervelschijven intact zijn, is de wervelkolom perfect mobiel en flexibel.
Leeftijd en overbelasting van de wervelgewrichten hebben echter vaak tot gevolg dat de tussenwervelschijven beschadigd raken. Deze slijten, verstijven en verdunnen, wat hun bruikbaarheid als schokdempers beperkt. Discs kunnen ook worden beschadigd door trauma of herhaalde schokken. Dit zijn eigenlijk de meest voorkomende oorzaken van discartrose bij jongeren tussen de 20 en 40 jaar.
De degeneratie van de schijven wordt discopathie genoemd. Het is dus de slijtage van het tussenwervelkraakbeen. De term discartrose verwijst naar schijfziekte en de daaropvolgende vervorming van de wervels en de vorming van benige gezwellen (osteofyten, of "papegaaibekken" in de volksmond) die gepaard gaan met schijfziekte. De spanning die wordt uitgeoefend op de benige oppervlakken van de wervels die vrij tegen elkaar wrijven, veroorzaakt de proliferatie van osteofyten. Deze opeenhopingen van botweefsel zijn goed zichtbaar op een röntgenfoto van de wervelkolom.
Wanneer het kraakbeen van de tussenwervelschijf voldoende is afgesleten, gaan de wervels slippen, bewegen en zelfs aan elkaar vastlassen. De abnormale kromming van de rug en nek van sommige ouderen is meestal het gevolg van gefaseerde discartrose. De tussenwervelruimte wordt niet meer onderhouden door de dikte van de tussenwervelschijf, die nu dun en versleten is. Het gewicht van structuren zoals het hoofd en de andere wervels verandert daarom de vorm van de kolom die wordt aangetast door artrose.
Vormen van discartrose
Discartrose kan elk van de mobiele wervels aantasten. De hals- en lendenwervels zijn over het algemeen echter het meest vatbaar voor artrose. Bij beschadiging van de lendenwervels spreken we van lumbale discartrose of lumbodiscartrose.
Het lendengebied ondersteunt het gewicht van het bovenlichaam; dus de druk op de lendenwervels is des te groter bij het dragen van overgewicht. De lumbale regio is bijzonder vatbaar voor gefaseerde discartrose, een term die verwijst naar de degeneratie van verschillende tussenwervelschijven. Gefaseerde discartrose kan echter in elk segment van de wervelkolom voorkomen.
Symptomen van discartrose
Discartrose veroorzaakt niet altijd pijn, vooral niet in de vroege stadia. Inderdaad, de degeneratie van de schijven begint in de jaren twintig en neemt toe met de leeftijd. Artrosepijn verschijnt langzaam en verraderlijk. Scherpe en plotselinge pijn in de aanwezigheid van artrose kan echter wijzen op een zenuwcomplicatie.
Wanneer discartrose het cervicale gebied bereikt, veroorzaakt dit pijn en stijfheid in de nek. Soms kunnen beknelde spinale zenuwen veroorzaakt door verplaatsing van een wervel of het verschijnen van osteofyten acute of chronische pijn veroorzaken die uitstraalt naar de armen, rug en schouders.
Als discartrose het lumbale gebied bereikt, treft dit meestal de 4e en 5e lendenwervel, evenals de 1e sacrale wervel. Lumbale artrose is een van de belangrijkste oorzaken van chronische lage rugpijn. Soms bewegen de door artrose aangetaste wervels zodanig dat een van de wortels van de heupzenuw bekneld raakt. De pijn is dan heftig en straalt uit naar de bil, het bovenbeen, de kuit en de voet.
Tussenwervelschijven die zijn aangetast door artrose hebben ook een verhoogde neiging tot hernia. Hernia's zijn simpelweg het resultaat van gebarsten tussenwervelschijven waaruit de gelatineuze kern lekt. Naarmate schijven verslijten en dunner worden, worden ze vatbaarder voor defecten. Als de inhoud van de kern tegen een zenuwwortel drukt, kan heup- of cervico-brachiale pijn het belangrijkste symptoom van discartrose worden.
Heeft u al jaren last van discartrose? Nog geen effectieve oplossing gevonden? Verspil geen tijd meer! Ontdek onze producten hier: confodo.com en maak opnieuw verbinding met welzijn!